Watykan w roku 850
32. CEZAROPAPIZM
NIEMIECKIE SŁOŃCE I CEZAROPAPIZM
Matthias Schultz, ANGRIFF DER STROHHUETTE – Gut tausend Jahre nach dem Tod Ottos I. widmet die Stadt Magdeburg "dem ersten Koenig der Deutschen" eine pompoese Schau. Die bislang teuerste Ausstellung in den neuen Laendern erinnert an einen Analphabeten aus Sachsen, der mit seinen Panzerkriegern halb Europa unterwarf; Der Spiegel, 35/2001, s. 170-2
Otton Wielki nie był pierwszym królem niemieckim tylko pierwszym cesarzem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Realizował testament ojca, Henryka Ptasznika, założyciela dynastii Ludolfingów, który zakładał zdobycie Lotaryngii Wielkiej przy pomocy Prawdziców. Prawdzice byli protektorami Rzeszy Niemieckiej, gdyż rozgromili Rzeszę Karolińską za jej pomoc Nowogrodowi Wlk. Prawdzice przekupili przysłanych z odsieczą Nowogrodowi Swewów, których razem z Nowogrodzianami wysłali na Paryż, gdzie ci obalili cesarza Karola III i wynieśli Kapetyngów.
Lekkozbrojna jazda francuska nie miała szans z turecką jazdą pancerną Prawdziców, ale Henryk poszedł dalej, bo utworzył CIĘŻKOZBROJNE RYCERSTWO, wobec czego protektorat Prawdziców nad Niemcami zawisł na stosunkach handlowych Niemców z Arabami, którzy obsługiwali handel indyjski, będący alternatywą metalurgii kurskiej i handlu wschodniego Prawdziców. Poza tym Prawdzice otrzymał cios zajęciem przez protegowanych przez Bagdad Chazarów Kazania w r. 922.
Można się domyślać, że to co zrobił Otton w r. 955, próbował Henryk Ptasznik w r. 933. Było to spisek, który zakładał, że po wypowiedzeniu przez Niemcy protektoratu kurskiego Chazarowie uderzą na Kursk. Henryk przekupił Węgrów, ale został zabity przez Prawdziców, którzy potem przyglądali się wojnie domowej w Niemczech. Gdy jednak Francuzi dokonali rewindykacji Lotaryngii Wielkiej i zajęli Kolonię to Otton musiał lecieć jak Orzeł Kaukazu do Kurska, wobec czego kilka miesięcy później armie Ottona i Tugumira rozgromiły Francuzów i ich niemieckich sojuszników na przeprawie reńskiej Andernach, co zadecydowało o losie Lotaryngii Wielkiej.
Po tym zwycięstwie Otton rządził żelazną ręką, wywłaszczając setki zamków i mordując nawet rodzeństwo. Był jedynym bodaj królem niemieckim o którym napisano, że BUDZIŁ STRACH. Witeź Tugumir wykorzystał wojnę domową w Niemczech do podboju Połabia i uzależnienia Czech. Symbolem niemieckiego podboju Połabia jest otrucie przez margrabiego Gerona 30 książąt łużyckich w r. 939, ale Geron zrobił to na polecenie Tugumira, który dzięki temu zawładnął skarbem Cześcibora w Dreźnie.
W r. 952 Otton wypowiedział protektorat kurski, wobec czego Tugumir podjął budowę Zgorzelca siłą 150 murarzy, gdzie przeniesiono Skarb Cześcibora. W r. 955 Otton pobił pod Augsburgiem 151-tysięczną armię węgierską i podążył na Wismar, gdzie doszło do bitwy nad Regnicą. W katedrze mogunckiej jest relief Bitwa Niemców ze Słowianami, która przedstawia atak ciężkozbrojnego rycerstwa niemieckiego na turecką jazdę pancerną Prawdziców i śmierć witezia Tugumira. Na tympanonie fundacyjnym Mostu Karola w Pradze jest Hołd trybutarny młodego witezia dowodzącemu odsieczą dla Niemców Bolesławowi Srogiemu, któremu witeź dał skarb Cześcibora i palatynat śląski, a ten przyrzekł mu pomoc w ODZYSKANIU CHAZARSKIEGO POWOŁŻA.
Gra Ottona we Włoszech zaczęła się przed wypowiedzeniem protektoratu kurskiego w r. 952. Powinno to się zacząć od układu z Chazarami i Arabami. Po bitwie nad Lechem Niemcy stały się mocarstwem, wobec czego cesarz bizantyjski zaproponował Ottonowi PODZIAŁ WŁOCH. Po zajęciu przez Niemców Lombardii Otton dogadał się jednak z papieżem i panami longobardzkimi z Benewentu co do koronacji cesarskiej. Cesarz bizantyjski przegrał, gdyż dla Niemiec Arabowie byli alternatywą Prawdziców, co spowodowało pozostawienie Arabów na Sycylii.
Koronacja cesarska w Rzymie w r. 962 była początkiem cezaropapizmu, identyfikowanego z katolicyzmem. Było to zwycięstwo zredagowanego przez albigensów kodeksu handlowego Świętego Jakuba zapewniającego Żydom monopol finansowy. Otton uznał, że ZŁOTO I SREBRO SĄ WŁASNOŚCIĄ KRÓLA a Żydzi Niewolnikami Jego Skarbu – na którą to wędkę Żydzi złowili kiedyś Egipt, tłumacząc Hyksosom, że złoto jest własnością Hyksosów – ale gdy Hyksosi upomnieli się o nie to Żydzi z Egipcjanami wygnali ich.
To kwalifikuje Ottona jako zbrodniarza stanu, gdyż po wprowadzeniu Kodeksu Handlowego Świętego Jakuba cywilizacja europejska musiała ulec FEUDALIZACJI GRUNTOWEJ. Od arabizacji uratowała Europę bitwa pod Worringen w r. 1288, w której miasta nadreńskie pobiły Habsburgów. Na zamieszczonym w tytułowym artykule kodeksie Benewentyjskim, mamy alegorię koronacji cesarskiej Ottona jako JEDNOCZYCIELA Dwóch Narodów; Niemców i Włochów, przedstawionych jako korowody. Niemiecki historyk napisał, że gdyby nie otrucie księcia wrocławskiego Henryka IV Probusa, który uważał się za Polaka, to Sandomierz byłby w XVI w. miastem niemieckim. Można to sparafrazować, że gdyby nie połknięcie złotej rybki na haczyku w r. 962, to Mediolan i Genua byłyby w XVI w. niemieckie.
We Wrocławiu pamiątką koronacji cesarskiej Ottona I jest kościół św. Wincentego, który był budowany pod wezwaniem św. Jakuba. Tak śpieszono się z budową, żeby zdążyć przed wizytą Bolesława Srogiego, że WYPACZONO MUR. Świadczą o tym złocone Wieńce Cezarów. Cieszę się, że dogadałem się z Niemcami w sprawie tureckiej jazdy pancernej i wczesnośredniowiecznej podaży kosztowności, ale ubolewam, że Bundestag nie dorósł do roli sejmu erfurckiego więc przegrał z biskupkami żony Kanclerza Kohla. Gdy magistrat wrocławski skonfiskował Henrykowi Probusowi zamki za długi to ten wprowadził się do biskupa – ale się dogadali, gdyż biskup postanowił przeprowadzić księcia na Wawel. Afera z biskupkami może mieć skutki ustrojowe jak ANTIKOMUNISTISCHBEFEHL.
Wzorował się widocznie na Fryderyku II Hohenstauffie, który Wprowadził się do Pałacu Papieskiego w Rzymie i urzędował w Kancelarii Papieskiej - i nie wiadomo do czego by to doprowadziło, gdyby nie pojmanie cesarza przez króla węgierskiego Belę IV. Film Z BIBLIA PRZEZ WIEKI mówi, że dzieła autorów antycznych znane są tylko z odpisów z X wieku – tak doskonałych, jakby były tłumaczone z ORYGINAŁÓW?
Dotyczy to również Biblii, choć znane są jej fragmenty wcześniejsze. Ważne w tym jest to, że UJAWNIENIE piśmiennictwa antycznego nie miało nic wspólnego z Renesansem Karlińskim, co przesuwa sprawę do Renesansu Ottońskiego, który skończył się dość nagle po zdobyciu przez Ottona III i Bolesława Chrobrego ze Szczecina KOLONII.
Olbrzymie archiwa rzymskie były w Bizancjum – wg mnie w podziemnym pałacu Aleksandra Wlk LabirynTHOSie-Athosie – oraz na Forum Romanum w Rzymie, które do zniszczenie go przez lancknechtów Lutra w r. 1526 pełniło rolę Pałacu Papieskiego. Jednak Uniwersytety Średniowieczne wcale nie powstały we Włoszech, jak nas uczono, ale w Omajadzkiej Hiszpanii, gdzie były biblioteki publiczne, księgarnie i aukcje książek a bogacze europejscy wysyłali tam dzieci na studia. Ponieważ arabski Zdobywca Egiptu NIE CHCIAŁ POWIEDZIEĆ, co zrobił z Biblioteką Aleksandryjską to znaczy, że była Łupem Kalifa, który podarował ją uniwersytetowi z Kordowie lub Tartessie.
Przypominam, że Biblioteka Aleksandryjska była lamusem Biblioteki Ptolemeuszy, którą przewieziono z Pałacem Ptolemeuszy do Konstantynopola, ale wg adresu hołdowniczego Republiki Mniszej dla Katarzyny II była na Athosie. Ponieważ zrekonstruowany na Galacie aleksandryjski pałac Ptolemeuszy jest na monumentalnych obrazach: OBLĘŻENIE KONSTANTYNOPOLA PRZEZ LESZKA III w r. 804 oraz ZDOBYCIE KONSTANTYNOPOLA PRZEZ WOJEWODĘ KIJA w r. 962 to znaczy, że został on ROZEBRANY przez Kija i na jego 2000 okrętach przewieziony do Sambora, który zaczęto zwać KIJOWEM.
Rachel Becket, SZTUKA ŚREDNIOWIECZNA – Encyklopedia sztuki dla młodzieży, C 2008 The Brown Reference Group plc; C 2009 for the Polish edition, Agencja Autorska „Zetzet” Oficyna IMBIR Warszawa; Wszystkie odnośniki ze stron internetowych zostały sprawdzone w momencie publikacji książki. Ze względu na dynamiczny charakter internetu adresy niektórych stron mogły ulec zmianie; przecena 10 zł.
Zetzet powołuje się w swej NEGACJI Sztuki Ottońskiej na Internat, bo urzędowi naukowcy się na to nie ważyli. Np. Najwspanialsze Dzieło Złotnicze Średniowiecza, relikwiarz Trzech Króli w Kolonii, był uważany za Sztukę Sztaufów, aż ja wykazałem, że ze sztuką Sztaufów nie ma on nic wspólnego.
Dopiero kilka lata temu zauważyłem, że przedstawia on portretowo pierwszych Salirów oraz Chrobrego i prawdopodobnie Króla Burgundzkiego – czyli że byłby pomnikiem Pokoju Budziszyńskiego w r. 1018, gdzie cesarz Henryk II być tam nie mógł jako niezdolny do sprawowania władzy po ranie pod Niemczą. W książce Jeździec Bamberski jest datowany na rok 1237, gdy ja uważałem go za posąg Henryka II w r. 1007, gdy likwidował udzielność Schweinfurtów, czego manifestacją jest tamtejszy tympanon katedralny RYK ŚMIECHU.
Najważniejsza jest jednak Korona Świętego Cesarstwa Rzymskiego, które było ODBUDOWĄ Cesarstwa przez Fryderyka II Hohenstaufa przy pomocy Haremów Włoskich, po zniszczeniu go przez Filipa II Augusta i Henryka I z Wrocławia. Stolicą Luksemburskiego, Jagiellońskiego i Habsburskiego Śląska był STRZEGOM, gdzie był Pałac Królewski Henryka I, będący zbudowaną przez Agnieszkę Merankę KOPIĄ Luwru, co Henryk I uznał za MEMORIĘ zniszczenia Cesarstwa Niemieckiego. Po bitwie pod Wiedniem Habsburgowie, wobec zagrożenia przez Prusaków, podjęli budowę Nowej stolicy Śląska w Lubiążu a pałac Agnieszki przebudowali na twierdzę przez ZAKOPANIE.
Po zniszczeniu Cesarstwa przez Ślązaków i Francuzów, którzy anektowali Burgundię między Rodanem a Alpami, papież Koronował wychowanego w Rzymie Fryderyka II Hohenstaufa na Cezara Świętego Cesarstwa Rzymskiego, w którego AUGUSTEM miał być papież. Fryderykowi to się jednak nie podobało więc po opanowaniu Włoch wprowadził się do pałacu papieskiego na Forum Romanum i przyjął urząd Głowy Kościoła. Wobec tego Stolica Apostolska ujawniła, że Fryderyk zapłacił za Koronę Najładniejszymi Niemkami, które jadą do Włoch, żeby służyć w tamtejszych haremach – wobec czego Niemcy zaczęli się zbroić by Wykastrować Cesarza.
Mnie trochę dziwiło „upieranie się” polskich historyków sztuki przy polskiej proweniencji korony Świętego Cesarstwa Rzymskiego, co można tłumaczyć BERLIŃSKIM pojemnikiem tej Korony i że nie ma ona ze złotnictwem europejskim nic wspólnego. Gdy jednak zwróciłem uwagę na koronę Świętego Fidelisa Akwitańskiego, który zdaje się być złotniczym portretem Baptysteryjnym Mieszka I, to zacząłem poważnie traktować te roszczenia. Kluczem do sprawy może tu być Kodeks Heidelberski jako Wyniesienie i UKORONOWANIE Habsburgów przez księcia wrocławskiego Henryka IV Probusa, właśnie koroną Świętego Cesarstwa Rzymskiego jako POZNAŃSKĄ ???
Wg Kodeksu to Henryk Ukoronował Habsburgów za wykopulowanie Habsburżanki herbu PIES? Książęta niemieccy przestraszeni widocznie możliwością POWTÓRZENIA sojuszu Henryka I z Filipem II Augustem, co groziło teraz LIKWIDACJĄ NIEMIEC, pozwolili polaczkowi grać rolę Inerrexa, aż ten wyniósł Rudolfa Habsburga do rangi landgrafa a po pacyfikacji Szwajcarii Ukoronować go azjatycką koroną Leszka III Wyścigowego? Gdy po podboju Indii dla Kalifa Leszek sposobił się do podboju Chin to musiał sprawić sobie Godna Koronę.
Słynny tympanon strasburski Śmierć Maryi jest tu datowany na rok „około 1230”, gdy WZOROWANY NA NIM tympanon z fary strzegomskiej Śmierć Agnieszki Meranki jest z r. 1203. Tympanon strasburski przedstawia portretowo Matyldę Szwabską, narzeczoną Mieczysława II jako Bolesławowica.
Stepane Jerosimos, CONSTANTINOPOLE – Istanbul's Historical Hertige, h.f.ullmann 2012; przecena 179 – 97 zł; I wydanie 2005 r. cena 119 zł.
Na str. 13 jest rozdział Constantinopole on Island in the Storm; z obrazem: CARLOMAGNE. Detail from the retable on the Parlament in Paris. Flemish, mid-fiffteenth century. The Louvre, Paris.
Nie zgadzam się, że jest o Szkoła Flamandzka z poł. XV-wieku, gdyż jest to malarstwo portretowe Luksemburgów przypisywane Duererom, z czego nieżyjący Karol Luksemburg jest podpisany KARL DER GROSSE. Tak Carlomagne z Parlamentu Paryskiego jak Karol Luksemburg jako Karol Wielki zostali namalowani w manierze BIZANTYJSKIEJ. Ja się z tym też nie zgadzam, gdyż Carlomagne ma koronę na KAPTURZE scytyjskim, co było w Niemczech nieznane, ale ponieważ królowie polscy byli od 1308 r. Protektorami Wielkiej Rusi, a od r. 1362 również Małej, to król polski miał prawo noszenia Kaptura Scytyjskiego, na który nakładał Koronę.
Po Likwidacji Francji w Bretigny w r. 1360 Polacy, którzy dostarczyli Kapetyngom zdobytą pod Bełzem artylerię turkiestańską, zażądali umieszczenia w Parlamencie paryskim portretu KAZIMIERZA WIELKIEGO, który to portret zachował się jako Carlomagne, a potem wg tej maniery malowano Luksemburgów – czyli że malarzem Carlomagna mógł być ojciec Albrechta Wolgemut.
Clemens Schmidlin, Caroline Eva Gerner, GOTHIC Art Pocket, h.f.ullmann; C 2008 Tandem Verlag GmbH
Profilowy portret Ryszarda Lwie Serce w Londyńskiej Galerii Narodowej (s. 238) jest fragmentem obrazu HOŁDOWNICZEGO, po sprzedaniu Ryszarda przez templariuszy z WĘGIERSKIM Wiedniem hrabiemu Linzu. Argumentem jest Pokłon Trzech Króli w galerii Uffici we Florencji (s. 248-49), będący manifestacją III krucjaty, na którym Papież jest Świętym Józefem. Malunek ten został wykonany w Wenecji, gdyż Fryderyk położył na ziemi koronę NIE-CESARSKĄ, co jest manifestację Hołdu Dla Papieża.
Daje to do myślenia, że przy Hołdzie Fryderyka I Barbarossy dla Papieża w Wenecji byli przytomni Ludwik VII i Ryszard Lewie Serce a Hołd był aneksją przez Papieża Węgierskiej Wenecji, którą reprezentuje stojący za plecami Ryszarda Doża.
Przy okazji przypominam, że Pasja Hansa Memmlinga w galerii Sabaudzkiej w Turynie (s. 212-13) przedstawia Protektorat Kazimierza Jagiellończyka nad Edwardem IV w Gdańsku w r. 1473. Kazimierz ma na sercu Orła Białego.
Matthias Schultz, ANGRIFF DER STROHHUETTE – Gut tausend Jahre nach dem Tod Ottos I. widmet die Stadt Magdeburg "dem ersten Koenig der Deutschen" eine pompoese Schau. Die bislang teuerste Ausstellung in den neuen Laendern erinnert an einen Analphabeten aus Sachsen, der mit seinen Panzerkriegern halb Europa unterwarf; Der Spiegel, 35/2001, s. 170-2
Otton Wielki nie był pierwszym królem niemieckim tylko pierwszym cesarzem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Realizował testament ojca, Henryka Ptasznika, założyciela dynastii Ludolfingów, który zakładał zdobycie Lotaryngii Wielkiej przy pomocy Prawdziców. Prawdzice byli protektorami Rzeszy Niemieckiej, gdyż rozgromili Rzeszę Karolińską za jej pomoc Nowogrodowi Wlk. Prawdzice przekupili przysłanych z odsieczą Nowogrodowi Swewów, których razem z Nowogrodzianami wysłali na Paryż, gdzie ci obalili cesarza Karola III i wynieśli Kapetyngów.
Lekkozbrojna jazda francuska nie miała szans z turecką jazdą pancerną Prawdziców, ale Henryk poszedł dalej, bo utworzył CIĘŻKOZBROJNE RYCERSTWO, wobec czego protektorat Prawdziców nad Niemcami zawisł na stosunkach handlowych Niemców z Arabami, którzy obsługiwali handel indyjski, będący alternatywą metalurgii kurskiej i handlu wschodniego Prawdziców. Poza tym Prawdzice otrzymał cios zajęciem przez protegowanych przez Bagdad Chazarów Kazania w r. 922.
Można się domyślać, że to co zrobił Otton w r. 955, próbował Henryk Ptasznik w r. 933. Było to spisek, który zakładał, że po wypowiedzeniu przez Niemcy protektoratu kurskiego Chazarowie uderzą na Kursk. Henryk przekupił Węgrów, ale został zabity przez Prawdziców, którzy potem przyglądali się wojnie domowej w Niemczech. Gdy jednak Francuzi dokonali rewindykacji Lotaryngii Wielkiej i zajęli Kolonię to Otton musiał lecieć jak Orzeł Kaukazu do Kurska, wobec czego kilka miesięcy później armie Ottona i Tugumira rozgromiły Francuzów i ich niemieckich sojuszników na przeprawie reńskiej Andernach, co zadecydowało o losie Lotaryngii Wielkiej.
Po tym zwycięstwie Otton rządził żelazną ręką, wywłaszczając setki zamków i mordując nawet rodzeństwo. Był jedynym bodaj królem niemieckim o którym napisano, że BUDZIŁ STRACH. Witeź Tugumir wykorzystał wojnę domową w Niemczech do podboju Połabia i uzależnienia Czech. Symbolem niemieckiego podboju Połabia jest otrucie przez margrabiego Gerona 30 książąt łużyckich w r. 939, ale Geron zrobił to na polecenie Tugumira, który dzięki temu zawładnął skarbem Cześcibora w Dreźnie.
W r. 952 Otton wypowiedział protektorat kurski, wobec czego Tugumir podjął budowę Zgorzelca siłą 150 murarzy, gdzie przeniesiono Skarb Cześcibora. W r. 955 Otton pobił pod Augsburgiem 151-tysięczną armię węgierską i podążył na Wismar, gdzie doszło do bitwy nad Regnicą. W katedrze mogunckiej jest relief Bitwa Niemców ze Słowianami, która przedstawia atak ciężkozbrojnego rycerstwa niemieckiego na turecką jazdę pancerną Prawdziców i śmierć witezia Tugumira. Na tympanonie fundacyjnym Mostu Karola w Pradze jest Hołd trybutarny młodego witezia dowodzącemu odsieczą dla Niemców Bolesławowi Srogiemu, któremu witeź dał skarb Cześcibora i palatynat śląski, a ten przyrzekł mu pomoc w ODZYSKANIU CHAZARSKIEGO POWOŁŻA.
Gra Ottona we Włoszech zaczęła się przed wypowiedzeniem protektoratu kurskiego w r. 952. Powinno to się zacząć od układu z Chazarami i Arabami. Po bitwie nad Lechem Niemcy stały się mocarstwem, wobec czego cesarz bizantyjski zaproponował Ottonowi PODZIAŁ WŁOCH. Po zajęciu przez Niemców Lombardii Otton dogadał się jednak z papieżem i panami longobardzkimi z Benewentu co do koronacji cesarskiej. Cesarz bizantyjski przegrał, gdyż dla Niemiec Arabowie byli alternatywą Prawdziców, co spowodowało pozostawienie Arabów na Sycylii.
Koronacja cesarska w Rzymie w r. 962 była początkiem cezaropapizmu, identyfikowanego z katolicyzmem. Było to zwycięstwo zredagowanego przez albigensów kodeksu handlowego Świętego Jakuba zapewniającego Żydom monopol finansowy. Otton uznał, że ZŁOTO I SREBRO SĄ WŁASNOŚCIĄ KRÓLA a Żydzi Niewolnikami Jego Skarbu – na którą to wędkę Żydzi złowili kiedyś Egipt, tłumacząc Hyksosom, że złoto jest własnością Hyksosów – ale gdy Hyksosi upomnieli się o nie to Żydzi z Egipcjanami wygnali ich.
To kwalifikuje Ottona jako zbrodniarza stanu, gdyż po wprowadzeniu Kodeksu Handlowego Świętego Jakuba cywilizacja europejska musiała ulec FEUDALIZACJI GRUNTOWEJ. Od arabizacji uratowała Europę bitwa pod Worringen w r. 1288, w której miasta nadreńskie pobiły Habsburgów. Na zamieszczonym w tytułowym artykule kodeksie Benewentyjskim, mamy alegorię koronacji cesarskiej Ottona jako JEDNOCZYCIELA Dwóch Narodów; Niemców i Włochów, przedstawionych jako korowody. Niemiecki historyk napisał, że gdyby nie otrucie księcia wrocławskiego Henryka IV Probusa, który uważał się za Polaka, to Sandomierz byłby w XVI w. miastem niemieckim. Można to sparafrazować, że gdyby nie połknięcie złotej rybki na haczyku w r. 962, to Mediolan i Genua byłyby w XVI w. niemieckie.
We Wrocławiu pamiątką koronacji cesarskiej Ottona I jest kościół św. Wincentego, który był budowany pod wezwaniem św. Jakuba. Tak śpieszono się z budową, żeby zdążyć przed wizytą Bolesława Srogiego, że WYPACZONO MUR. Świadczą o tym złocone Wieńce Cezarów. Cieszę się, że dogadałem się z Niemcami w sprawie tureckiej jazdy pancernej i wczesnośredniowiecznej podaży kosztowności, ale ubolewam, że Bundestag nie dorósł do roli sejmu erfurckiego więc przegrał z biskupkami żony Kanclerza Kohla. Gdy magistrat wrocławski skonfiskował Henrykowi Probusowi zamki za długi to ten wprowadził się do biskupa – ale się dogadali, gdyż biskup postanowił przeprowadzić księcia na Wawel. Afera z biskupkami może mieć skutki ustrojowe jak ANTIKOMUNISTISCHBEFEHL.
Wzorował się widocznie na Fryderyku II Hohenstauffie, który Wprowadził się do Pałacu Papieskiego w Rzymie i urzędował w Kancelarii Papieskiej - i nie wiadomo do czego by to doprowadziło, gdyby nie pojmanie cesarza przez króla węgierskiego Belę IV. Film Z BIBLIA PRZEZ WIEKI mówi, że dzieła autorów antycznych znane są tylko z odpisów z X wieku – tak doskonałych, jakby były tłumaczone z ORYGINAŁÓW?
Dotyczy to również Biblii, choć znane są jej fragmenty wcześniejsze. Ważne w tym jest to, że UJAWNIENIE piśmiennictwa antycznego nie miało nic wspólnego z Renesansem Karlińskim, co przesuwa sprawę do Renesansu Ottońskiego, który skończył się dość nagle po zdobyciu przez Ottona III i Bolesława Chrobrego ze Szczecina KOLONII.
Olbrzymie archiwa rzymskie były w Bizancjum – wg mnie w podziemnym pałacu Aleksandra Wlk LabirynTHOSie-Athosie – oraz na Forum Romanum w Rzymie, które do zniszczenie go przez lancknechtów Lutra w r. 1526 pełniło rolę Pałacu Papieskiego. Jednak Uniwersytety Średniowieczne wcale nie powstały we Włoszech, jak nas uczono, ale w Omajadzkiej Hiszpanii, gdzie były biblioteki publiczne, księgarnie i aukcje książek a bogacze europejscy wysyłali tam dzieci na studia. Ponieważ arabski Zdobywca Egiptu NIE CHCIAŁ POWIEDZIEĆ, co zrobił z Biblioteką Aleksandryjską to znaczy, że była Łupem Kalifa, który podarował ją uniwersytetowi z Kordowie lub Tartessie.
Przypominam, że Biblioteka Aleksandryjska była lamusem Biblioteki Ptolemeuszy, którą przewieziono z Pałacem Ptolemeuszy do Konstantynopola, ale wg adresu hołdowniczego Republiki Mniszej dla Katarzyny II była na Athosie. Ponieważ zrekonstruowany na Galacie aleksandryjski pałac Ptolemeuszy jest na monumentalnych obrazach: OBLĘŻENIE KONSTANTYNOPOLA PRZEZ LESZKA III w r. 804 oraz ZDOBYCIE KONSTANTYNOPOLA PRZEZ WOJEWODĘ KIJA w r. 962 to znaczy, że został on ROZEBRANY przez Kija i na jego 2000 okrętach przewieziony do Sambora, który zaczęto zwać KIJOWEM.
Rachel Becket, SZTUKA ŚREDNIOWIECZNA – Encyklopedia sztuki dla młodzieży, C 2008 The Brown Reference Group plc; C 2009 for the Polish edition, Agencja Autorska „Zetzet” Oficyna IMBIR Warszawa; Wszystkie odnośniki ze stron internetowych zostały sprawdzone w momencie publikacji książki. Ze względu na dynamiczny charakter internetu adresy niektórych stron mogły ulec zmianie; przecena 10 zł.
Zetzet powołuje się w swej NEGACJI Sztuki Ottońskiej na Internat, bo urzędowi naukowcy się na to nie ważyli. Np. Najwspanialsze Dzieło Złotnicze Średniowiecza, relikwiarz Trzech Króli w Kolonii, był uważany za Sztukę Sztaufów, aż ja wykazałem, że ze sztuką Sztaufów nie ma on nic wspólnego.
Dopiero kilka lata temu zauważyłem, że przedstawia on portretowo pierwszych Salirów oraz Chrobrego i prawdopodobnie Króla Burgundzkiego – czyli że byłby pomnikiem Pokoju Budziszyńskiego w r. 1018, gdzie cesarz Henryk II być tam nie mógł jako niezdolny do sprawowania władzy po ranie pod Niemczą. W książce Jeździec Bamberski jest datowany na rok 1237, gdy ja uważałem go za posąg Henryka II w r. 1007, gdy likwidował udzielność Schweinfurtów, czego manifestacją jest tamtejszy tympanon katedralny RYK ŚMIECHU.
Najważniejsza jest jednak Korona Świętego Cesarstwa Rzymskiego, które było ODBUDOWĄ Cesarstwa przez Fryderyka II Hohenstaufa przy pomocy Haremów Włoskich, po zniszczeniu go przez Filipa II Augusta i Henryka I z Wrocławia. Stolicą Luksemburskiego, Jagiellońskiego i Habsburskiego Śląska był STRZEGOM, gdzie był Pałac Królewski Henryka I, będący zbudowaną przez Agnieszkę Merankę KOPIĄ Luwru, co Henryk I uznał za MEMORIĘ zniszczenia Cesarstwa Niemieckiego. Po bitwie pod Wiedniem Habsburgowie, wobec zagrożenia przez Prusaków, podjęli budowę Nowej stolicy Śląska w Lubiążu a pałac Agnieszki przebudowali na twierdzę przez ZAKOPANIE.
Po zniszczeniu Cesarstwa przez Ślązaków i Francuzów, którzy anektowali Burgundię między Rodanem a Alpami, papież Koronował wychowanego w Rzymie Fryderyka II Hohenstaufa na Cezara Świętego Cesarstwa Rzymskiego, w którego AUGUSTEM miał być papież. Fryderykowi to się jednak nie podobało więc po opanowaniu Włoch wprowadził się do pałacu papieskiego na Forum Romanum i przyjął urząd Głowy Kościoła. Wobec tego Stolica Apostolska ujawniła, że Fryderyk zapłacił za Koronę Najładniejszymi Niemkami, które jadą do Włoch, żeby służyć w tamtejszych haremach – wobec czego Niemcy zaczęli się zbroić by Wykastrować Cesarza.
Mnie trochę dziwiło „upieranie się” polskich historyków sztuki przy polskiej proweniencji korony Świętego Cesarstwa Rzymskiego, co można tłumaczyć BERLIŃSKIM pojemnikiem tej Korony i że nie ma ona ze złotnictwem europejskim nic wspólnego. Gdy jednak zwróciłem uwagę na koronę Świętego Fidelisa Akwitańskiego, który zdaje się być złotniczym portretem Baptysteryjnym Mieszka I, to zacząłem poważnie traktować te roszczenia. Kluczem do sprawy może tu być Kodeks Heidelberski jako Wyniesienie i UKORONOWANIE Habsburgów przez księcia wrocławskiego Henryka IV Probusa, właśnie koroną Świętego Cesarstwa Rzymskiego jako POZNAŃSKĄ ???
Wg Kodeksu to Henryk Ukoronował Habsburgów za wykopulowanie Habsburżanki herbu PIES? Książęta niemieccy przestraszeni widocznie możliwością POWTÓRZENIA sojuszu Henryka I z Filipem II Augustem, co groziło teraz LIKWIDACJĄ NIEMIEC, pozwolili polaczkowi grać rolę Inerrexa, aż ten wyniósł Rudolfa Habsburga do rangi landgrafa a po pacyfikacji Szwajcarii Ukoronować go azjatycką koroną Leszka III Wyścigowego? Gdy po podboju Indii dla Kalifa Leszek sposobił się do podboju Chin to musiał sprawić sobie Godna Koronę.
Słynny tympanon strasburski Śmierć Maryi jest tu datowany na rok „około 1230”, gdy WZOROWANY NA NIM tympanon z fary strzegomskiej Śmierć Agnieszki Meranki jest z r. 1203. Tympanon strasburski przedstawia portretowo Matyldę Szwabską, narzeczoną Mieczysława II jako Bolesławowica.
Stepane Jerosimos, CONSTANTINOPOLE – Istanbul's Historical Hertige, h.f.ullmann 2012; przecena 179 – 97 zł; I wydanie 2005 r. cena 119 zł.
Na str. 13 jest rozdział Constantinopole on Island in the Storm; z obrazem: CARLOMAGNE. Detail from the retable on the Parlament in Paris. Flemish, mid-fiffteenth century. The Louvre, Paris.
Nie zgadzam się, że jest o Szkoła Flamandzka z poł. XV-wieku, gdyż jest to malarstwo portretowe Luksemburgów przypisywane Duererom, z czego nieżyjący Karol Luksemburg jest podpisany KARL DER GROSSE. Tak Carlomagne z Parlamentu Paryskiego jak Karol Luksemburg jako Karol Wielki zostali namalowani w manierze BIZANTYJSKIEJ. Ja się z tym też nie zgadzam, gdyż Carlomagne ma koronę na KAPTURZE scytyjskim, co było w Niemczech nieznane, ale ponieważ królowie polscy byli od 1308 r. Protektorami Wielkiej Rusi, a od r. 1362 również Małej, to król polski miał prawo noszenia Kaptura Scytyjskiego, na który nakładał Koronę.
Po Likwidacji Francji w Bretigny w r. 1360 Polacy, którzy dostarczyli Kapetyngom zdobytą pod Bełzem artylerię turkiestańską, zażądali umieszczenia w Parlamencie paryskim portretu KAZIMIERZA WIELKIEGO, który to portret zachował się jako Carlomagne, a potem wg tej maniery malowano Luksemburgów – czyli że malarzem Carlomagna mógł być ojciec Albrechta Wolgemut.
Clemens Schmidlin, Caroline Eva Gerner, GOTHIC Art Pocket, h.f.ullmann; C 2008 Tandem Verlag GmbH
Profilowy portret Ryszarda Lwie Serce w Londyńskiej Galerii Narodowej (s. 238) jest fragmentem obrazu HOŁDOWNICZEGO, po sprzedaniu Ryszarda przez templariuszy z WĘGIERSKIM Wiedniem hrabiemu Linzu. Argumentem jest Pokłon Trzech Króli w galerii Uffici we Florencji (s. 248-49), będący manifestacją III krucjaty, na którym Papież jest Świętym Józefem. Malunek ten został wykonany w Wenecji, gdyż Fryderyk położył na ziemi koronę NIE-CESARSKĄ, co jest manifestację Hołdu Dla Papieża.
Daje to do myślenia, że przy Hołdzie Fryderyka I Barbarossy dla Papieża w Wenecji byli przytomni Ludwik VII i Ryszard Lewie Serce a Hołd był aneksją przez Papieża Węgierskiej Wenecji, którą reprezentuje stojący za plecami Ryszarda Doża.
Przy okazji przypominam, że Pasja Hansa Memmlinga w galerii Sabaudzkiej w Turynie (s. 212-13) przedstawia Protektorat Kazimierza Jagiellończyka nad Edwardem IV w Gdańsku w r. 1473. Kazimierz ma na sercu Orła Białego.