1243: Kinga, Bolesław Wstydliwy
1253: Daniel, Batu, Bolesław, Bela
1264: Leszek, Gryfia, Kinga, Bolesław
36. LEGNICA CZY ŁĘCZYCA?
Złota Orda
Ilias Esenberlin, ZŁOTA ORDA, Czytelnik Warszawa 1986
IE przedstawia karierę Czyngis Chana w kontekście walki chrześcijaństwa z islamem. Koncepcja państwowa Czyngisa była typowo rodowa, na sposób żydowski, co stawiało jego ród – bardzo liczny – w opozycji do NIEczyngischanidów. Jak pisze IE to natychmiast po śmierci Czyngis Chana zaczęła się rzeź między jego potomkami (s. 141).
IE próbuje rozsupłać zagadkę Batu Chana. Wiemy, że w r. 1245 poselstwo Jana Carpiniego i Benedykta Polaka napotkało Batego w Saraju-Wołgogradzie, ale podczas powrotu z Mongolii w r. 1247 go tam nie było. W r. 1253 Rubruk spotkał się w Saratowie z synem Batego Sartakiem.
Podczas pobytu posłów w Karakorum matka Wielkiego Chana Gujuka otruła księcia Jarosława Wsiewołodowicza, ojca Aleksandra Newskiego. Wiosną tegoż roku odbyty w Lublinie kurułtaj, uchwalił nową wyprawę na Węgry, która rozpoczęła się wkroczeniem do Małopolski 3 armii tatarskich. Nienawidzący Bolesława Wstydliwego Konrad Mazowiecki napotkał pod Miechowem podjazdy Batego, którego zaatakował od tyłu Bolesław wobec czego Batu skapitulował przed Konradem w Tarczku.
Walkę o Kraków wygrał Konrad dzięki skapitulowanym Tatarom, którzy przybyli pod Kraków pod znakami litewskimi, ale legat papieski doprowadził do rozejmu na mocy którego Konrad zwrócił Kraków Bolesławowi.
Spod Krakowa Tatarzy podążyli przeciw Fryderykowi Walecznemu; doszło do bitwy nad Litawą w której Węgrzy, Polacy, Rusini i Tatarzy rozgromili Niemców i Czechów, dokonując okupacji Alp Wschodnich. Węgrzy chcieli pójść dalej i Zlikwidować Czechy, ale o ile sami zdobyli Ołomuniec to Daniel Romanowicz zasabotował wyprawę na Opawę, czego skutkiem była Trwała utrata przez książąt opolskich Jesioników Śląskich, oraz dogadał się z królem Czech Przemysłem Ottokarem I co do sprzedaży Czechom okupowanych przez Rusinów Alp Wschodnich, przy czym Ottokar zasugerował Danielowi wspólną okupację Niemiec, co suponowało najazd na Niemcy Złotej czy Wielkiej Ordy.
W artykule: http://podkarpackahistoria.manifo.com/bitwa-pod-jaroslawiem – czytamy: "Bitwa pod Jarosławiem – stoczoną 17 sierpnia 1249 nad Sanem, pomiędzy wojskami księcia halicko-wołyńskiego Daniela I Romanowicza, Konrada I Mazowieckiego i Mendoga a wojskami wielkiego księcia kijowskiego, Rościsława I Mścisławicza wspomaganymi przez wojska polskie Bolesława V Wstydliwego i posiłki węgierskie króla Beli IV. Najpierw armie Rościsława, Bolesława V i Beli IV zostały pokonane przez Mongołów i Rusinów , ale na zwycięzców uderzyli Mazurzy i Litwini, który zabili Wielkiego Chana Mongołów Gujuka więc Wielkim Chanem został Mendog jako Mengke.
Po I: Marszałek Mongolski książę czernihowski Rościsław I Mścisławicz nie jest jednak znany. W latach 1240-48 w Kijowie rządził z nadania mongolskiego ROŚCISŁAW III MŚCISŁAWOWICZ.
Po II: W kompetentnej HIASTORII LITERATURY POLSKIEJ w wiekach średnich, od przyjęcia chrześcijaństwa w Polsce do końca XV wieku, część I (Ronam Pilat, Warszawa-Kraków-Lublin-Łódź-Poznań-Wilno-Zakopane 1926) na str. 259 czytamy: „Latopisiec wołyński opowiadając pod r. 1249 o bitwie pod Jarosławiem nad Sanem, stoczonej między Danielem synem Romana halickiego, a Rościsławem, synem Michała, księcia Czernohowskiego, w której oddział rycerstwa polskiego, wysłany przez Grzymisławę, wdowę po Leszku Białym, posiłkował Rościsława, notuje: „Wydiew, że Danył Lachy krepko iduszcza na Wasylka, kerlesz pojoszcza, syłen hłas rewuszcze w połku ich”.
Po III: Ani Michał Czernihowski, ani tym bardziej Rościsław Michajłowicz nie byli suwerennymi władcami tylko pokornymi hołdownikami Złotej Ordy, wobec której się ZBUNTOWALI biorąc stronę Wielkiego Chana Mongołów Gujuka, który był u nas nazywany Chanem Wielkiej Ordy. W racji tej Wielkiej Ordy Rościsław Michajłowicz wypędził z Halicza Daniela Romanowicza a potem przystąpił do oblężenia Jarosławia nad Sanem, żeby ZABRAĆ Danielowi skarbiec Złotej Ordy w Chełmie Lubelskim. Skarbiec Złotej Ordy w Lublinie zagarnął Daniel podczas bitwy pod Tarczkiem w r. 1246, w której Kazimierz Kujawski korzystając z ofensywy Bolesława Wstydliwego wziął Batu Chana do niewoli.
Daniel zdradził Batu Chana pod Tarczkiem przewożąc skarbiec Złotej Ordy z Lublina do Chełma, toteż w bitwie pod Jarosławiem tak Bolesław Wstydliwy jak Bela IV musieli BRONIĆ skarbca Złotej Ordy w Chełmie. Zrobili to w ten sposób, że WSPARLI Wielką Ordę pod Jarosławiem, która została rozgromiona przez Mendoga i Kazimierza Kujawskiego. Skutkiem bitwy pod Jarosławiem była śmierć Wielkiego Chana Mongołów Gujuka, którego zastąpił Mendog.
Legat papieski był autorem planu koronacji Daniela na Króla Rusi, co było prawdopodobnie powodem otrucia Jarosława w Karakorum, który był tatarskim namiestnikiem Rusi – że wobec niewoli chana Złotej Ordy namiestnictwo Rusi miało być przyznane Danielowi.
Gdy w r. 1249 zginął pod Jarosławiem Gujuk a jego następcą został Mendog-Mengke. Potwierdza to IE pisząc, że Mengke miał estymę dla Berkego, na życzenie którego kazał zamordować po swej koronacji 75 dostojników mongolskich, w tym chana Turkiestanu Burego (s. 108). Berke był zaś kanclerzem więzionego przez Mazurów Batego i przyłączył wówczas do Złotej Ordy Chorezm i Chorosan – co wypada rozumieć w kontekście protektoratu polskiego.
W aneksji przez Złotą Ordę Chorezmu i Chorosanu brał udział Mieszko Konradowicz, który za zarobione w Azji pieniądze kupił księstwa Sieradzkie i Łęczyckie, i zaczął żyć na wysokiej stopie zyskując przydomek Gościnnego. W r. 1253 Daniel Romanowicz Ukoronował się na Króla Rusi insygniami papieskimi, ale nie w Kijowie tylko na dworze więzionego przez Mazurów w Drohiczynie Batu Chana, po czym przeniósł się do MOSKWY.
Daniel musiał się koronować w Drohiczynie, gdyż jego koronacja była największym feudalnym zjazdem europejskim w XIII w., co wymagało pałacu Cesarskiego, jakim był Drohiczyn Prawdziców. Po koronacji Daniela uwolniono Batu Chana, ale ten w r. 1255 umarł a jego następcą został Sartak, który został jednak wkrótce otruty, jakoby za sprawa naczelnego wodza Złotej Ordy Nogaja, który okazał się królotwórcą. Chrześcijanina Sartaka zastąpił muzułmanin Berke, który zawarł sojusz z mamelukami egipskimi przeciw prześladującemu muzułmanów bliskowschodnich Hulagu.
Wobec "śmierci" Wielkiego Chana Mengkego w r. 1258 Nogaj zaproponował Mieszkowi osadzenie na tronie krakowskim – jeśli ten uwięzi Bolesława V Wstydliwego – co ten zrobił powodując tym największą klęskę Polski w historii. Dzięki temu Nogaj spustoszył i wyludnił Małopolskę, gdyż Polacy przez 2 miesiące nie wiedzieli co się dzieje. Uwolniony Bolesław śpiesząc na Węgry oddał Ślązakom pograniczne kasztelanie małopolskie i zawarł pokój ze Złotą Ordą z granicą na Wiśle i Wisłoku.
Tajemnica polegała na tym, że Mengke abdykował w Karakorum i powrócił do Europy jako Mendog, aby przy pomocy Mieszka Konradowicza zniszczyć Bolesława V Wstydliwego jako protektora Wielkiej Ordy. To udało się tylko częściowo w postaci granicy polsko-tatarskiej na Wiśle i Wisłoce, ale po śmierci Ordona-Mendoga Bolesław V zerwał kapitulancki Pokój, efektem czego była bitwa pod Brańskiem, w której poległ następca Mendoga Kumat a Złota Orda cofnęła się na linię Niemna i Bugu.
Ciekawie zagadkę Batu Chana załatwili Amerykanie, bo napisali kuriozalnie: "Na wieść śmierci następcy Czyngis Chana, Ugedeja, w 1241 r. zwycięski dowódca sił tatarskich w Europie (Batu Chan) pośpieszył wraz ze swą armią na wschód, aby wziąć udział w wyborze sukcesora i nigdy nie powrócił (Podręczny Atlas Historii Powszechnej, Bertelsmann Media, s. 57), co jest Stratowaniem Polaków. Wg Powieści Suzdalskiej to wodzem mongolskim był sam Wielki Chan Ugedej, który poległ w bitwie z Polakami pod Łęczycą, a następcę jego został przy SARKOFAGU CZYNGIS CHANA w Sandomierzu Batu Chan.
Ugedej został Wielkim Chanem, gdyż ewakuował Chiny, żeby uwolnić obleganego w Moskwie przez Polaków i Węgrów Czyngis Chana.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Imperium_mongolskie - NIECH BĘDZIE PRZEKLĘTY, KTO WYNISZCZYŁ MONGOŁÓW MIECZAMI MONGOŁÓW
"Ambicją Güjüka było dalsze poszerzenie terytoriów Mongołów na zachodzie, to jest w Europie i na Bliskim Wschodzie, jednak wszelkie dalekosiężne kampanie nie były możliwe, dopóki w Ułusie Dżocziego rządził wrogi Wielkiemu Chanowi Batu. Stąd na wiosnę roku 1248 Güjük wyruszył wraz ze swoją armią w kierunku Ułusu Dżocziego, jednak niedługo po rozpoczęciu wyprawy zmarł, prawdopodobnie otruty przez wysłanników Batu."
***
Jeśli Wielki Chan Mongołów poprowadził OSOBIŚCIE najazd na Złotą Ordę i wkrótce potem Zmarł, to znaczy, że zginął w bitwie pod Jarosławiem w 1249r., bo – jak czytamy w Wikipedii – protektorat nad Regencją objął WROGI Gujukowi Batu.
Z opisu bitwy pod Jarosławiem wynika, że Wielką Ordą dowodził Rościsław, syn Michała księcia Czernihowskiego, natomiast Złotą Ordą wg Długosza Daniel Romanowicz, ale musiał to być Ordon-Mendog. Bitwa zaczęła się od oblężenia przez Węgrów Jarosławia, z czego wynika, że sztab Złotej Ordy był na wieży fary jarosławskiej – i tam powinien być Batu. Pierwsi poszli w rozsypkę Węgrzy na lewym brzegu Sanu, pobici przez przerzuconych przez most jarosławiecki Złotoordyńców, a potem Małopolanie w dole prawego brzegu Sanu. Potem Złota Orda zaatakowała idących w dół prawym brzegiem Mongołów Gujuka, na których uderzyli ukryci w lasach za Szkłą Mazurzy. - To dało Batemu i Mazurom władze nad Imperium Mongolskim.
Po Koronacji Daniela na króla Kijowskiego w Drohiczynie w 1253 r. Batu wyjechał z Drohiczyna do Mińska Litewskiego, gdzie był, Imperialny Kreml Hodomira i Anny. Batu zmarł w r. 1255.
IE przedstawia karierę Czyngis Chana w kontekście walki chrześcijaństwa z islamem. Koncepcja państwowa Czyngisa była typowo rodowa, na sposób żydowski, co stawiało jego ród – bardzo liczny – w opozycji do NIEczyngischanidów. Jak pisze IE to natychmiast po śmierci Czyngis Chana zaczęła się rzeź między jego potomkami (s. 141).
IE próbuje rozsupłać zagadkę Batu Chana. Wiemy, że w r. 1245 poselstwo Jana Carpiniego i Benedykta Polaka napotkało Batego w Saraju-Wołgogradzie, ale podczas powrotu z Mongolii w r. 1247 go tam nie było. W r. 1253 Rubruk spotkał się w Saratowie z synem Batego Sartakiem.
Podczas pobytu posłów w Karakorum matka Wielkiego Chana Gujuka otruła księcia Jarosława Wsiewołodowicza, ojca Aleksandra Newskiego. Wiosną tegoż roku odbyty w Lublinie kurułtaj, uchwalił nową wyprawę na Węgry, która rozpoczęła się wkroczeniem do Małopolski 3 armii tatarskich. Nienawidzący Bolesława Wstydliwego Konrad Mazowiecki napotkał pod Miechowem podjazdy Batego, którego zaatakował od tyłu Bolesław wobec czego Batu skapitulował przed Konradem w Tarczku.
Walkę o Kraków wygrał Konrad dzięki skapitulowanym Tatarom, którzy przybyli pod Kraków pod znakami litewskimi, ale legat papieski doprowadził do rozejmu na mocy którego Konrad zwrócił Kraków Bolesławowi.
Spod Krakowa Tatarzy podążyli przeciw Fryderykowi Walecznemu; doszło do bitwy nad Litawą w której Węgrzy, Polacy, Rusini i Tatarzy rozgromili Niemców i Czechów, dokonując okupacji Alp Wschodnich. Węgrzy chcieli pójść dalej i Zlikwidować Czechy, ale o ile sami zdobyli Ołomuniec to Daniel Romanowicz zasabotował wyprawę na Opawę, czego skutkiem była Trwała utrata przez książąt opolskich Jesioników Śląskich, oraz dogadał się z królem Czech Przemysłem Ottokarem I co do sprzedaży Czechom okupowanych przez Rusinów Alp Wschodnich, przy czym Ottokar zasugerował Danielowi wspólną okupację Niemiec, co suponowało najazd na Niemcy Złotej czy Wielkiej Ordy.
W artykule: http://podkarpackahistoria.manifo.com/bitwa-pod-jaroslawiem – czytamy: "Bitwa pod Jarosławiem – stoczoną 17 sierpnia 1249 nad Sanem, pomiędzy wojskami księcia halicko-wołyńskiego Daniela I Romanowicza, Konrada I Mazowieckiego i Mendoga a wojskami wielkiego księcia kijowskiego, Rościsława I Mścisławicza wspomaganymi przez wojska polskie Bolesława V Wstydliwego i posiłki węgierskie króla Beli IV. Najpierw armie Rościsława, Bolesława V i Beli IV zostały pokonane przez Mongołów i Rusinów , ale na zwycięzców uderzyli Mazurzy i Litwini, który zabili Wielkiego Chana Mongołów Gujuka więc Wielkim Chanem został Mendog jako Mengke.
Po I: Marszałek Mongolski książę czernihowski Rościsław I Mścisławicz nie jest jednak znany. W latach 1240-48 w Kijowie rządził z nadania mongolskiego ROŚCISŁAW III MŚCISŁAWOWICZ.
Po II: W kompetentnej HIASTORII LITERATURY POLSKIEJ w wiekach średnich, od przyjęcia chrześcijaństwa w Polsce do końca XV wieku, część I (Ronam Pilat, Warszawa-Kraków-Lublin-Łódź-Poznań-Wilno-Zakopane 1926) na str. 259 czytamy: „Latopisiec wołyński opowiadając pod r. 1249 o bitwie pod Jarosławiem nad Sanem, stoczonej między Danielem synem Romana halickiego, a Rościsławem, synem Michała, księcia Czernohowskiego, w której oddział rycerstwa polskiego, wysłany przez Grzymisławę, wdowę po Leszku Białym, posiłkował Rościsława, notuje: „Wydiew, że Danył Lachy krepko iduszcza na Wasylka, kerlesz pojoszcza, syłen hłas rewuszcze w połku ich”.
Po III: Ani Michał Czernihowski, ani tym bardziej Rościsław Michajłowicz nie byli suwerennymi władcami tylko pokornymi hołdownikami Złotej Ordy, wobec której się ZBUNTOWALI biorąc stronę Wielkiego Chana Mongołów Gujuka, który był u nas nazywany Chanem Wielkiej Ordy. W racji tej Wielkiej Ordy Rościsław Michajłowicz wypędził z Halicza Daniela Romanowicza a potem przystąpił do oblężenia Jarosławia nad Sanem, żeby ZABRAĆ Danielowi skarbiec Złotej Ordy w Chełmie Lubelskim. Skarbiec Złotej Ordy w Lublinie zagarnął Daniel podczas bitwy pod Tarczkiem w r. 1246, w której Kazimierz Kujawski korzystając z ofensywy Bolesława Wstydliwego wziął Batu Chana do niewoli.
Daniel zdradził Batu Chana pod Tarczkiem przewożąc skarbiec Złotej Ordy z Lublina do Chełma, toteż w bitwie pod Jarosławiem tak Bolesław Wstydliwy jak Bela IV musieli BRONIĆ skarbca Złotej Ordy w Chełmie. Zrobili to w ten sposób, że WSPARLI Wielką Ordę pod Jarosławiem, która została rozgromiona przez Mendoga i Kazimierza Kujawskiego. Skutkiem bitwy pod Jarosławiem była śmierć Wielkiego Chana Mongołów Gujuka, którego zastąpił Mendog.
Legat papieski był autorem planu koronacji Daniela na Króla Rusi, co było prawdopodobnie powodem otrucia Jarosława w Karakorum, który był tatarskim namiestnikiem Rusi – że wobec niewoli chana Złotej Ordy namiestnictwo Rusi miało być przyznane Danielowi.
Gdy w r. 1249 zginął pod Jarosławiem Gujuk a jego następcą został Mendog-Mengke. Potwierdza to IE pisząc, że Mengke miał estymę dla Berkego, na życzenie którego kazał zamordować po swej koronacji 75 dostojników mongolskich, w tym chana Turkiestanu Burego (s. 108). Berke był zaś kanclerzem więzionego przez Mazurów Batego i przyłączył wówczas do Złotej Ordy Chorezm i Chorosan – co wypada rozumieć w kontekście protektoratu polskiego.
W aneksji przez Złotą Ordę Chorezmu i Chorosanu brał udział Mieszko Konradowicz, który za zarobione w Azji pieniądze kupił księstwa Sieradzkie i Łęczyckie, i zaczął żyć na wysokiej stopie zyskując przydomek Gościnnego. W r. 1253 Daniel Romanowicz Ukoronował się na Króla Rusi insygniami papieskimi, ale nie w Kijowie tylko na dworze więzionego przez Mazurów w Drohiczynie Batu Chana, po czym przeniósł się do MOSKWY.
Daniel musiał się koronować w Drohiczynie, gdyż jego koronacja była największym feudalnym zjazdem europejskim w XIII w., co wymagało pałacu Cesarskiego, jakim był Drohiczyn Prawdziców. Po koronacji Daniela uwolniono Batu Chana, ale ten w r. 1255 umarł a jego następcą został Sartak, który został jednak wkrótce otruty, jakoby za sprawa naczelnego wodza Złotej Ordy Nogaja, który okazał się królotwórcą. Chrześcijanina Sartaka zastąpił muzułmanin Berke, który zawarł sojusz z mamelukami egipskimi przeciw prześladującemu muzułmanów bliskowschodnich Hulagu.
Wobec "śmierci" Wielkiego Chana Mengkego w r. 1258 Nogaj zaproponował Mieszkowi osadzenie na tronie krakowskim – jeśli ten uwięzi Bolesława V Wstydliwego – co ten zrobił powodując tym największą klęskę Polski w historii. Dzięki temu Nogaj spustoszył i wyludnił Małopolskę, gdyż Polacy przez 2 miesiące nie wiedzieli co się dzieje. Uwolniony Bolesław śpiesząc na Węgry oddał Ślązakom pograniczne kasztelanie małopolskie i zawarł pokój ze Złotą Ordą z granicą na Wiśle i Wisłoku.
Tajemnica polegała na tym, że Mengke abdykował w Karakorum i powrócił do Europy jako Mendog, aby przy pomocy Mieszka Konradowicza zniszczyć Bolesława V Wstydliwego jako protektora Wielkiej Ordy. To udało się tylko częściowo w postaci granicy polsko-tatarskiej na Wiśle i Wisłoce, ale po śmierci Ordona-Mendoga Bolesław V zerwał kapitulancki Pokój, efektem czego była bitwa pod Brańskiem, w której poległ następca Mendoga Kumat a Złota Orda cofnęła się na linię Niemna i Bugu.
Ciekawie zagadkę Batu Chana załatwili Amerykanie, bo napisali kuriozalnie: "Na wieść śmierci następcy Czyngis Chana, Ugedeja, w 1241 r. zwycięski dowódca sił tatarskich w Europie (Batu Chan) pośpieszył wraz ze swą armią na wschód, aby wziąć udział w wyborze sukcesora i nigdy nie powrócił (Podręczny Atlas Historii Powszechnej, Bertelsmann Media, s. 57), co jest Stratowaniem Polaków. Wg Powieści Suzdalskiej to wodzem mongolskim był sam Wielki Chan Ugedej, który poległ w bitwie z Polakami pod Łęczycą, a następcę jego został przy SARKOFAGU CZYNGIS CHANA w Sandomierzu Batu Chan.
Ugedej został Wielkim Chanem, gdyż ewakuował Chiny, żeby uwolnić obleganego w Moskwie przez Polaków i Węgrów Czyngis Chana.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Imperium_mongolskie - NIECH BĘDZIE PRZEKLĘTY, KTO WYNISZCZYŁ MONGOŁÓW MIECZAMI MONGOŁÓW
"Ambicją Güjüka było dalsze poszerzenie terytoriów Mongołów na zachodzie, to jest w Europie i na Bliskim Wschodzie, jednak wszelkie dalekosiężne kampanie nie były możliwe, dopóki w Ułusie Dżocziego rządził wrogi Wielkiemu Chanowi Batu. Stąd na wiosnę roku 1248 Güjük wyruszył wraz ze swoją armią w kierunku Ułusu Dżocziego, jednak niedługo po rozpoczęciu wyprawy zmarł, prawdopodobnie otruty przez wysłanników Batu."
***
Jeśli Wielki Chan Mongołów poprowadził OSOBIŚCIE najazd na Złotą Ordę i wkrótce potem Zmarł, to znaczy, że zginął w bitwie pod Jarosławiem w 1249r., bo – jak czytamy w Wikipedii – protektorat nad Regencją objął WROGI Gujukowi Batu.
Z opisu bitwy pod Jarosławiem wynika, że Wielką Ordą dowodził Rościsław, syn Michała księcia Czernihowskiego, natomiast Złotą Ordą wg Długosza Daniel Romanowicz, ale musiał to być Ordon-Mendog. Bitwa zaczęła się od oblężenia przez Węgrów Jarosławia, z czego wynika, że sztab Złotej Ordy był na wieży fary jarosławskiej – i tam powinien być Batu. Pierwsi poszli w rozsypkę Węgrzy na lewym brzegu Sanu, pobici przez przerzuconych przez most jarosławiecki Złotoordyńców, a potem Małopolanie w dole prawego brzegu Sanu. Potem Złota Orda zaatakowała idących w dół prawym brzegiem Mongołów Gujuka, na których uderzyli ukryci w lasach za Szkłą Mazurzy. - To dało Batemu i Mazurom władze nad Imperium Mongolskim.
Po Koronacji Daniela na króla Kijowskiego w Drohiczynie w 1253 r. Batu wyjechał z Drohiczyna do Mińska Litewskiego, gdzie był, Imperialny Kreml Hodomira i Anny. Batu zmarł w r. 1255.