16. CYWILIZACJA JEDWABIU
TRADYCYJNA stolica Chin Xi’an leży nad płynącym na wschód dopływem Huang-ho, Wej i kojarzy się fonetycznie z I dynastią Xia. Chiny, poza Pierwszym Żółtym Cesarzem Qin, miały też Pierwszego Cesarza Jao, założyciela dynastii XIA. O Jao wiadomo, że żył ponad sto lat, ale dokładna data jego życia nie jest pewna, gdyż wg jednych to żył on w l. 2357-2256 a innych 2145-2043 pne. Państwo jego musiało być już bardzo duże, gdyż wprowadzając JEDEN kalendarz, oparty na cyklu słonecznym, zróżnicował go wg miejscowych tradycji, tak że w Chinach obchodzono Nowy Rok aż 3 razy.
Chińska dynastia Xia została zastąpiona ok. r. 1600 pne przez dynastię Szang. Jej założyciela Czeng-tang’a tradycja przedstawia z szeroką szczęką i gęstą brodą. Z jego kariery można sądzić, że dostarczał cynę malajską i otrzymał od Xia’nów Shanghaj u ujścia Jangcy. Tyran Kie-Xia zbudował sobie pyszny pałac z nefrytu, którego wielkie złoża są w Turkiestanie chińskim.
Pewne dane mówią, że Kie uciekł do prowincji Anhuei, gdzie dokonał żywota w nędzy. Jeśli chodzi tu o Anhua na południe od Jangcy to znaczyłoby, że został zesłany do kopalni antymonu. Jeśli Chińczycy eksploatowali wówczas antymon to znaczyłoby, że NIE MIELI CYNY, czyli że wielka cynę nad Rzeką Czerwoną opodal granicy wietnamskiej zaczęli eksploatować później, albo należała do innej kultury. Z Szangami łączy się żeglarską kulturę Protopolinezyjczyków, którzy dokonali I kolonizacji Mikronezji i części Polinezji.
Szangowie przenieśli stolicę do Po, które mogło być w Syczuanie ze względu na mariasz miedzi i cyny. Ostatni z Szangów nazywał się Czou Sin – co mogło znaczyć Cesarz Sarmatów i Chińczyków – może wtórnie, gdyż Czou’owie robili wszystko, aby zalegalizować sukcesję. Wg historyków sprawa zaczęła się, gdy w r. 1122 pne na dwór Czou Sina przybył jego wasal, król Sarmatów znad rzeki Wei, Wen-Wang, którego Czou Sin kazał aresztować. Sarmata zaoferował za swe uwolnienie wielki okup, na który Czou Sin się skusił – ale Sarmaci wszczęli bunt i zdobyli Po, gdzie Czou Sin zginął.
Imperium Szangów było cywilizacją Brązu a Sarmaci przynieśli metalurgię ŻELAZA, toteż Czou Sin mógł chcieć wymusić na Wen-Wangu wydanie tajemnicy żelaza, co Sarmaci potraktowali jako powód do powstania i pobili armię cesarską ŻELAZNYMI MIECZAMI.
Dzięki żelazu i przyniesionemu przez Sarmatów jedwabnictwu Chiny stały się mocarstwem przemysłowym. Czou zyskaliby błogosławieństwo historyków, gdyby nie ich feudalizacja i rozpad na królestwa, co nazywa się epoką Wiosen i Jesieni oraz okresem Walczących Królestw. Kres temu położył Pierwszy Żółty Cesarz, który w r. 221 pne rozgromił ostatniego władcę Czou tworząc państwo TERRORU. Armia jego była uzbrojona w długie miecze, prawdopodobnie indyjskie. Po jego śmierci władzę zdobyła pod hasłem powrotu do Starych Praw dynastia Han, porównywana do imperialnego Rzymu.
Spotykałem się z opinią o podobieństwie starego brązownictwa Azji Południowo-Wschodniej z bałkańskim. Otóż po klęsce w Libanie Gilgamesz wyprawił się PO CYNĘ na Malaje. Cyna malajska była dla Sumerów alternatywą irańskiej i czeskiej importowanej przez Palestynę, więc Gilgamesz mógł zabrać brązowników kananejskich, którzy importowali żelazo i stal z Troi na Bałkanach.
Niektórzy widzą początek cywilizacji chińskiej w kulturze ceramiki malowanej wstęgowo, która ma odpowiedniki w Turkmenii, na Kaukazie i Ukrainie. Zdaje się ona pochodzić z kultur naddunajskich. Wg mych „Kultur środkowoeuropejskiego neolitu w świetle systematyki językowej Tadeusza Milewskiego” byłby to tylko wpływ kultury naddunajskiej na pragrecką kulturę pucharów lejkowatych znad Wisły, która – po klęsce z Egipcjanami i Serenami ok. r. 2600 pne – wycofała się na Wschód. Ten artykuł z końca lat sześćdziesiątych zyskał na powadze, gdyż to co uważano za neolit i wczesny brąz okazało się SUDECKĄ METALURGIĄ ŻELAZA, która była zaczynem cywilizacji bliskowschodniej.
Mitologia chińska ma takie źródło jak indyjska, a obie pochodzą z ZEWNĄTRZ (E. T. C. Werner, Myths & legends of China, London-Bombay-Sydney 1934). Mumie kaszgarskie, które wypada uważać za sarmackie, są rude lub blondwłose a Żółty Cesarz walczył z miedzianogłowymi. Chińska ceramika malowana łączy się z europejskim typem długogłowym, podobnym do mumii kaszgarskich. Ponieważ ekspansję oceaniczną zapoczątkowała dynastia Szang a w VI w. pne to pisano o wyspach Wiecznej Szczęśliwości na oceanie więc niewykluczone, że wobec zarządzonych przez Żółtego Cesarza rzezi Miedzianogłowych Sarmaci uciekali na Ocean – co tłumaczyłoby dziwny typ antropologiczny rzeźb Wyspy Wielkanocnej z czerwonymi włosami.
Wg ogłoszonych w Leningradzie danych tybetańskich, że Chińczycy wiedzieli o kontynencie amerykańskim już w II tysiącl. pne, to zagrożeni przez Żółtego Cesarza Sarmaci mogli załadować się na statki i płynąć żeglugą DRYFOWĄ do Peru, ale zostali porwani przez burze i rzuceni na Wyspę Wielkanocną, gdzie – przy pomocy przywiezionych narzędzi żelaznych – zbudowali posągi, jako SOS DLA SARMATÓW. Biorąc pod uwagę pokrewieństwo języka keczua z tureckimi to Szangowie mogli być Turkami, importującymi miedź czylijską i cynę boliwijską, które przeładowywano z żeglugi dryfowej na żaglową w Kolonii – co jest wnioskiem do brązów szangowskich.
Ostatnio ogłoszono, że po podboju Chin przez Sarmatów w r. 1122 pne na Ocean uciekło 250 tysięcy Szangów.
Rosjanie piszą o Wielkim Murze PRZEDCHIŃSKIM zwróconym na Południe. Na zdjęciach baszty tego muru adaptowane do Wielkiego Muru Chińskiego są prawie identyczne do chińskich tylko nieco POCHYLONE - jak w Tybecie. Otóż datowanie tych baszt Przedchińskich daje II połowę III tysiąclecia pne i Technikę egipskiej kultury pucharów dzwonowatych... Jakby Egipcjanie nie tylko wbijali słupy graniczne Nad Indusem, ale i na linii Wielkiego Muru Chińskiego ???
Chińska dynastia Xia została zastąpiona ok. r. 1600 pne przez dynastię Szang. Jej założyciela Czeng-tang’a tradycja przedstawia z szeroką szczęką i gęstą brodą. Z jego kariery można sądzić, że dostarczał cynę malajską i otrzymał od Xia’nów Shanghaj u ujścia Jangcy. Tyran Kie-Xia zbudował sobie pyszny pałac z nefrytu, którego wielkie złoża są w Turkiestanie chińskim.
Pewne dane mówią, że Kie uciekł do prowincji Anhuei, gdzie dokonał żywota w nędzy. Jeśli chodzi tu o Anhua na południe od Jangcy to znaczyłoby, że został zesłany do kopalni antymonu. Jeśli Chińczycy eksploatowali wówczas antymon to znaczyłoby, że NIE MIELI CYNY, czyli że wielka cynę nad Rzeką Czerwoną opodal granicy wietnamskiej zaczęli eksploatować później, albo należała do innej kultury. Z Szangami łączy się żeglarską kulturę Protopolinezyjczyków, którzy dokonali I kolonizacji Mikronezji i części Polinezji.
Szangowie przenieśli stolicę do Po, które mogło być w Syczuanie ze względu na mariasz miedzi i cyny. Ostatni z Szangów nazywał się Czou Sin – co mogło znaczyć Cesarz Sarmatów i Chińczyków – może wtórnie, gdyż Czou’owie robili wszystko, aby zalegalizować sukcesję. Wg historyków sprawa zaczęła się, gdy w r. 1122 pne na dwór Czou Sina przybył jego wasal, król Sarmatów znad rzeki Wei, Wen-Wang, którego Czou Sin kazał aresztować. Sarmata zaoferował za swe uwolnienie wielki okup, na który Czou Sin się skusił – ale Sarmaci wszczęli bunt i zdobyli Po, gdzie Czou Sin zginął.
Imperium Szangów było cywilizacją Brązu a Sarmaci przynieśli metalurgię ŻELAZA, toteż Czou Sin mógł chcieć wymusić na Wen-Wangu wydanie tajemnicy żelaza, co Sarmaci potraktowali jako powód do powstania i pobili armię cesarską ŻELAZNYMI MIECZAMI.
Dzięki żelazu i przyniesionemu przez Sarmatów jedwabnictwu Chiny stały się mocarstwem przemysłowym. Czou zyskaliby błogosławieństwo historyków, gdyby nie ich feudalizacja i rozpad na królestwa, co nazywa się epoką Wiosen i Jesieni oraz okresem Walczących Królestw. Kres temu położył Pierwszy Żółty Cesarz, który w r. 221 pne rozgromił ostatniego władcę Czou tworząc państwo TERRORU. Armia jego była uzbrojona w długie miecze, prawdopodobnie indyjskie. Po jego śmierci władzę zdobyła pod hasłem powrotu do Starych Praw dynastia Han, porównywana do imperialnego Rzymu.
Spotykałem się z opinią o podobieństwie starego brązownictwa Azji Południowo-Wschodniej z bałkańskim. Otóż po klęsce w Libanie Gilgamesz wyprawił się PO CYNĘ na Malaje. Cyna malajska była dla Sumerów alternatywą irańskiej i czeskiej importowanej przez Palestynę, więc Gilgamesz mógł zabrać brązowników kananejskich, którzy importowali żelazo i stal z Troi na Bałkanach.
Niektórzy widzą początek cywilizacji chińskiej w kulturze ceramiki malowanej wstęgowo, która ma odpowiedniki w Turkmenii, na Kaukazie i Ukrainie. Zdaje się ona pochodzić z kultur naddunajskich. Wg mych „Kultur środkowoeuropejskiego neolitu w świetle systematyki językowej Tadeusza Milewskiego” byłby to tylko wpływ kultury naddunajskiej na pragrecką kulturę pucharów lejkowatych znad Wisły, która – po klęsce z Egipcjanami i Serenami ok. r. 2600 pne – wycofała się na Wschód. Ten artykuł z końca lat sześćdziesiątych zyskał na powadze, gdyż to co uważano za neolit i wczesny brąz okazało się SUDECKĄ METALURGIĄ ŻELAZA, która była zaczynem cywilizacji bliskowschodniej.
Mitologia chińska ma takie źródło jak indyjska, a obie pochodzą z ZEWNĄTRZ (E. T. C. Werner, Myths & legends of China, London-Bombay-Sydney 1934). Mumie kaszgarskie, które wypada uważać za sarmackie, są rude lub blondwłose a Żółty Cesarz walczył z miedzianogłowymi. Chińska ceramika malowana łączy się z europejskim typem długogłowym, podobnym do mumii kaszgarskich. Ponieważ ekspansję oceaniczną zapoczątkowała dynastia Szang a w VI w. pne to pisano o wyspach Wiecznej Szczęśliwości na oceanie więc niewykluczone, że wobec zarządzonych przez Żółtego Cesarza rzezi Miedzianogłowych Sarmaci uciekali na Ocean – co tłumaczyłoby dziwny typ antropologiczny rzeźb Wyspy Wielkanocnej z czerwonymi włosami.
Wg ogłoszonych w Leningradzie danych tybetańskich, że Chińczycy wiedzieli o kontynencie amerykańskim już w II tysiącl. pne, to zagrożeni przez Żółtego Cesarza Sarmaci mogli załadować się na statki i płynąć żeglugą DRYFOWĄ do Peru, ale zostali porwani przez burze i rzuceni na Wyspę Wielkanocną, gdzie – przy pomocy przywiezionych narzędzi żelaznych – zbudowali posągi, jako SOS DLA SARMATÓW. Biorąc pod uwagę pokrewieństwo języka keczua z tureckimi to Szangowie mogli być Turkami, importującymi miedź czylijską i cynę boliwijską, które przeładowywano z żeglugi dryfowej na żaglową w Kolonii – co jest wnioskiem do brązów szangowskich.
Ostatnio ogłoszono, że po podboju Chin przez Sarmatów w r. 1122 pne na Ocean uciekło 250 tysięcy Szangów.
Rosjanie piszą o Wielkim Murze PRZEDCHIŃSKIM zwróconym na Południe. Na zdjęciach baszty tego muru adaptowane do Wielkiego Muru Chińskiego są prawie identyczne do chińskich tylko nieco POCHYLONE - jak w Tybecie. Otóż datowanie tych baszt Przedchińskich daje II połowę III tysiąclecia pne i Technikę egipskiej kultury pucharów dzwonowatych... Jakby Egipcjanie nie tylko wbijali słupy graniczne Nad Indusem, ale i na linii Wielkiego Muru Chińskiego ???